Alvin Ailey Magic: dansles in New York

Vanavond finale van 'So You Think You Can Dance'! Voor ze aan de liveshows begonnen, hebben de dansers zich moeten bewijzen tijdens een auditie, een driedaagse in Arnhem en een bootcamp in New York. Herinner je je die bootcamp nog? Ik was hartstikke jaloers op de dansers die voor modern gekozen hadden en vervolgens les kregen van Troy Powell, artistiek directeur van Ailey II.



Toen een trip naar New York zich aandiende, ben ik onmiddellijk de site van Alvin Ailey gaan opzoeken. Diens gedachtegoed wordt in The Studios in ere gehouden: "Dance comes from the people and should be given back to the people." Het prachtige Joan Weill Center for Dance telt niet minder dan 12 danszalen, waar de hele dag lang lessen worden gegeven. Zelfs wie nog nooit dansles heeft gevolgd, heeft hier de keuze uit 80 lessen: van Zumba tot hiphop, van capoeira tot Horton.

Om deel te nemen aan de professionele lessen moet je minstens drie jaar danservaring hebben. Met meer dan twintig jaar ervaring zou ik niveau één toch moeten aankunnen, zou je denken. De lessenreeksen waren natuurlijk al enkele maanden bezig, in december nog inpikken is op geen enkel niveau een lachertje.

The Joan Weill Center for Dance

De les modern van Ari Mayzick was best wel eng. "It's not just any modern, it's Graham!", wees hij mij terecht. Toen hij halverwege de les begon aan een oefenreeks met verplaatsingen en draaien - zonder die vooraf nog een keer te overlopen - zat er voor mij niet veel anders op dat toe te kijken in plaats van deel te nemen. Daar kan je natuurlijk ook veel van leren, maar dat was niet echt waarvoor ik gekomen was.

Two introductary classes for $ 25,00, ik had dus nog een tweede les te goed. De volgende dag begeef ik me na veel wikken en wegen toch maar naar de les Horton van Elizabeth Roxas. Elementen uit de Horton Techniek zoals flatback en hinge komen in verschillende stijlen aan bod, maar bij Alvin Ailey worden nog de 'fortifications' onderwezen zoals die zijn ontwikkeld door Lester Horton (bij wie  Ailey zelf les had gevolgd). Mijn ervaring met Horton beperkt zich tot de lessen van Julio Rivera tijdens de zomerdanssstages van Fedes vele jaren geleden. Maar Elizabeth is een schat van een lesgever en zij nam de tijd om oefeningen te overlopen, in twee groepen te werken en zelfs individuele verbeteringen aan te geven (die lateral T kon beter). 't Was hard werken, dat kan ik je verzekeren, maar ik heb er heel erg van genoten.

'Revelations'

Alvin Ailey American Dance Theater treedt heel de maand december op in het New York City Center, met een wisselend programma. Dinsdagavond zag ik de hiphopchoreografie 'Home' van Rennie Harris, 'Minus 16' van Ohad Naharin en, best van al, het fantastische 'Revelations' van Alvin Ailey. Verrassend hoeveel van de bewegingen uit de Graham en Horton-les terugkwamen in de choreografie van Ailey.



Alwie deze maand nog in New York is: zeker gaan kijken naar Alvin Ailey Dance Theater. En aan alle dansers: ga de uitdaging aan en volg een keer les in die prachtig dansstudio's, keuze genoeg zelfs voor wie niet veel ervaring heeft.

Tip: draag een zwarte maillot met legging, dat is het uniform in de school. Zie ook de overzichtelijke site van NYC Dance Studios.


Over Alvin Ailey:
Choreograaf Alvin Ailey was getraind in Graham en Horton, zijn dansen hadden als onderwerp de geschiedenis en de problematiek van zwarten en hij werkte ook voornamelijk met zwarte dansers.

"In his dramatic works, or strongly emotional ones like the enduringly popular Revelations, Ailey has created black archetypes: the suave, sharp-footed dude, who can turn-on-a-dime, who's never at a loss; the laborer; the prisoner (whore or jailed man or sinner) yearning upward for freedom, for release; the provocative and dangerous female; the damaged innocent; the luscious goddess out of Africa (like the great Judith Jamison, transfigured in the last movement of the solo Cry). These roles make certain steps come to the fore: high leaps and plunging falls and rolls, rapid multiple turns, legs not simply lifted but flung triumphantly high, backs deeply arched in abandon or despair, and, often, a fluent swaying in the hips as well."
Bron: Time and the Dancing Image (1988) - Deborah Jowitt