Move to Cure(d)

Ik heb vandaag mijn 60ste en laatste kinebeurt afgewerkt! Time flies when you’re having fun: sinds de operatie door wonderdokter en kruisbandspecialist Dr. Lagae heb ik, gespreid over 6 maanden, 60 x 2 uur hard gewerkt bij Move to Cure.

Geen twee sessies waren dezelfde: kinesist Gilles De Sutter bedacht telkens weer andere oefeningen om mijn spieren te verstevigen en mijn stabiliteit te verbeteren. 5 x 20 keer buigen en strekken en klimmen en springen en stappen en lopen... Dat deed ik te midden de revaliderende voetballers, maar voor mij was oefenen met een bal er alleen in het begin bij, op voorwaarde dat er niet te veel fragiel volk bij me in de buurt stond. Het liefst oefende ik op de trampolines, het allerliefst op twee tegelijk. Het minst plezierig vond ik de reeksen van 100 x zitten en rechtstaan, vooral met één been.

De eerste maanden 3 x per week, en nadien 2 x, onderging ik zo’n gecombineerde conditietest, uitputtingsslag en marteling. Alles went: nu denk ik dat ik zelfs de folteringen op de behandelingstafel zal missen. Het was nochtans niet niks: eens mijn knie zo hard gestrekt was tot ze niet meer wilde buigen, boog Gilles ze toch zo ver dat ik dacht dat de nieuwe kruisband zou knappen. En met zijn puntige ellenbogen vond hij ook doeltreffend de allerpijnlijkste plekjes op mijn bilspier.

Is het een geval van Stockholmsyndroom? Misschien, ik ben in elk geval blij dat ik me de komende maanden nog eens per week mag laten behandelen en pijnigen door Gilles. Ik kan en wil nog geen afscheid nemen van Move to Cure, zowat mijn tweede thuis sinds 14 mei.

Het allerbeste nieuws is dat ik weer aan het dansen ben én dat het elke dansles beter gaat. Als ik rechtstaand dans merkt een toeschouwer vast niet veel meer van mijn blessure, maar op de grond kan ik mijn manco niet verbergen. Grondwerk is altijd mijn favoriete onderdeel van (moderne) dans geweest, maar nu frustreert het mij soms. En ook frustratie behandelt Gilles. Vandaag, tijdens mijn laatste kinebeurt in de reeks van 60, heeft hij de excuustruus in mij op haar plaats gezet: hij prentte me in dat ik die knie wel degelijk op de grond werkend kan en mag belasten, en hij beval me meteen dat ook maar 5 x 20 keer te bewijzen.

1000 x 60 keer dank aan Gilles De Sutter, Lieven Maesschalck (voor de bemoedigende woorden en schouderklopjes), Frédérique Neys (voor de goede zorgen tijdens het verlof van Gilles), de rest van het team én aan alle mooie mannen bij Move to Cure die het trainen toch net iets aangenamer maakten.